Suna floro

Teksto kaj muziko: Elena Wilke

Ŝi estis suna floro,

ĉiutag’ al la suno turnita,

ĉe la limo de ĝardeno (2-foje)

al neniu apartena.

Dum aro de paseroj

ŝian sinon senĉese pikadis,

sidis homoj sur la herbejo (2-foje),

sidis homoj kaj babiladis.

Hodiaŭ suna floro

ne plu sentas doloron, doloron.

Ŝi pikadas per la sekigitaj,

per la branĉoj brunflavaj, velkitaj,

la rigardon, la aeron,

kaj la venton al ŝi turnitan.

Ŝi pikadas, pikadas rigardon

Ŝi pikadas, pikadas aeron

Ŝi pikadas, pikadas la venton

Kaj la venton – al ŝi turnitan.